Ο Θανάσης (Αθανάσιος) Γεωργίου (1914–2014) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, μεταφραστής και κομματικό στέλεχος, ο οποίος από το 1949 έζησε και εργάστηκε στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας.
Μικρότερος αδερφός του δημοσιογράφου Βάσου Γεωργίου (1910-2003), σπούδασε Νομική στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου υπέστη διώξεις από τις κρατικές αρχές λόγω της δημοσιογραφικής του δράσης στον αντιστασιακό Τύπο του ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο). Αφού, στο μεταξύ, εργάστηκε ως πολεμικός ανταποκριτής για τον Δημοκρατικό Στρατό, ο Γεωργίου έφτασε, μέσω Πράγας, στο Ανατολικό Βερολίνο το 1948/49.
Εκεί ανέλαβε τον ρόλο του μεσάζοντα μεταξύ του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος (ΚΚΕ) και του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας (γερμ. Sozialistische Einheitspartei Deutschlands, SED). Συνόδευε, μεταξύ άλλων, τους εκπροσώπους της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης της «Ελεύθερης Ελλάδας» κατά την επίσκεψή τους στη Σοβιετική ζώνη κατοχής και συμμετείχε ενεργά στην, οργανωμένη από τον Πέτρο Κόκκαλη (1896-1962), μεταφορά ανηλίκων προσφύγων του εμφυλίου στο Ράντεμποιλ της Σαξονίας. Συγχρόνως, ανέπτυξε έντονη δημοσιογραφική δραστηριότητα για τη Γερμανική Υπηρεσία Ειδήσεων (γερμ. Allgemeiner Deutscher Nachrichtendienst, ADN) της Ανατολικής Γερμανίας, ενώ εργάστηκε και ως ξένος ανταποκριτής για την ημερήσια εφημερίδα Ριζοσπάστης, το επίσημο όργανο ενημέρωσης του ΚΚΕ.
Εκτός από τα παραπάνω, ο Γεωργίου συμμετείχε και σε διάφορα έργα βασισμένα σε βιβλία, όπως στο Hellas ohne Götter [Ελλάδα χωρίς Θεούς, 1959] του σκηνοθέτη ντοκιμαντέρ Καρλ Γκας (1917–2009) και το Griechenland [Ελλάδα]. Συμμετείχε, επίσης, και στο έργο Land und Leute [Χώρα και Άνθρωποι, 1958] του φίλου του, Δημήτρη Χατζή, στου οποίου την ανθολογία Antigone lebt [Η Αντιγόνη ζει, 1960] συνέβαλε με μερικές μεταφράσεις. Τα επόμενα χρόνια, ο Γεωργίου συνεργάστηκε στενά με τον εκδοτικό οίκο Volk und Welt, μέσω του οποίου κυκλοφόρησε και η ανθολογία αυτή, ως κριτικός και μεταφραστής νεοελληνικής λογοτεχνίας. Σε αυτόν τον εκδοτικό οίκο δημοσιεύθηκαν μεταφράσεις έργων, όπως Το τέλος της μικρής μας πόλης [Das zerstörte Idyll, 1965] του Δημήτρη Χατζή, Οι ρίζες του κόσμου [Die Wurzeln der Welt, 1975] του Γιάννη Ρίτσου, καθώς και έργων του Κώστα Βάρναλη, όπως Η αληθινή απολογία του Σωκράτη [Die wahre Apologie des Socrates, 1965] και Το ημερολόγιο της Πηνελόπης [Das Tagebuch der Penelope, 1975].
Εργάστηκε, ακόμα, ως μεταφραστής από τα γερμανικά στα ελληνικά. Στο πλαίσιο αυτό, συμμετείχε, μεταξύ άλλων, στην ελληνική μετάφραση του έργου Aus meinem Leben [Από τη ζωή μου, 1985] του Έριχ Χόνεκερ, την οποία, μάλιστα, ο τότε Έλληνας Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου τίμησε με πρόλογο. Οι εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή του ΚΚΕ δημοσίευσαν μεταφράσεις έργων, όπως το Griechenland unter dem Hakenkreuz [Η Ελλάδα κάτω από τον αγκυλωτό σταυρό, 1991] του Μάρτιν Ζέκεντορφ και Die Königin von Zypern [Η βασίλισσα της Κύπρου, 1996 ] του Χάινριχ Μαν.
Αν και ο ίδιος έκρινε το τέλος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας ως «αντεπανάσταση», o Γεωργίου παρέμεινε στη «δεύτερη πατρίδα» του και μετά το 1989 (Georgiou, 2009, 62f.), όπου και πέθανε το 2014 σε ηλικία 100 ετών.
Μετάφραση από τα γερμανικά: Κωνσταντίνα Λογκόνε
