Ο νομικός, δημοσιογράφος και πολιτικός Εμμανουήλ Βυβιλάκης (1806-1880) θεωρείται ως ο πρώτος έλληνας, ο οποίος προσπάθησε να καταρρίψει τη θέση του Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράυερ (Jakob Philipp Fallmerayer) για τη σλαβοαλβανική καταγωγή των νεοελλήνων.
Ο Βυβιλάκης πήγε στο Μόναχο με υποτροφία της ελληνικής κυβέρνησης, όπου εγγράφηκε στην Φιλοσοφική Σχολή, ενώ δίδασκε ταυτόχρονα στο Ελληνικό Λύκειο Παρρησιάδη. Το 1836 άλλαξε κατεύθυνση, και εγγράφηκε αρχικά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μονάχου, το 1837 της Λειψίας και το 1838 του Βερολίνου, απ’ όπου αποφοίτησε το 1840. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, ο Βυβιλάκης εργάστηκε ως πρόεδρος του Πρωτοδικείου της Σύρου και ως εκδότης του πολιτικού και φιλολογικού περιοδικού Ραδάμανθυς. Παράλληλα υποστήριξε τον πολιτικό αγώνα της ανεξαρτησίας και την ίδρυση σχολείων στην πατρίδα του την Κρήτη.
Το 1835, ο Βυβιλάκης δημοσίευσε στο Μόναχο το κείμενο Συναπάντησις δύο Ελλήνων εν Μονάχω (Treffen zweier Griechen in München). Το 1840 κυκλοφόρησε στο Βερολίνο τη μελέτη του Η νεοελληνική ζωή σε σύγκριση με την αρχαιοελληνική. Για την ερμηνεία αμφοτέρων (Neugriechisches Leben verglichen mit dem Altgriechischen: Zur Erläuterung beider). Η συγκεκριμένη μελέτη θεωρείται ως η πρώτη απάντηση έλληνα στη θέση του Φαλμεράυερ περί «εξαφάνισης» ή/και μετάλλαξης του ελληνικού πληθυσμού και την επικράτηση Σλάβων και Αλβανών. Στην εν λόγω έκδοση δεν έγινε κάποια αναφορά στο όνομα Φαλμεράυερ, όμως σε μια συνοπτική εκδοχή της μελέτης στα ελληνικά, η οποία δημοσιεύθηκε το 1842 στο περιοδικό Ροδάμανθυς, ο Βυβιλάκης αναφέρεται ανοιχτά στις απόψεις του. Η μελέτη του, πιθανότατα επηρεασμένη από τον Φρίντριχ Τιρς (1784–1860) και τις γλωσσολογικές/λαογραφικές θέσεις του, αργότερα βρήκε μεγάλη διάδοση στην αντιπαράθεση με τις απόψεις του Φαλμεράυερ.
