Ο Ιωάννης, επονομαζόμενος συχνά και Γιοχάννες, Κ. Μητσοτάκης (1839-1905) ήταν έλληνας δημοσιογράφος, συγγραφέας, μεταφραστής και δάσκαλος των νέων ελληνικών.
Μετά από σπουδές Ιατρικής στην Αθήνα, το Παρίσι και το Μόναχο, τις οποίες πιθανώς δεν ολοκλήρωσε, ο Κρητικός Ιωάννης Μητσοτάκης ήρθε το 1874 στο Βερολίνο, όπου εργάστηκε στην αρχή ως δημοσιογράφος και μεταφραστής. Το 1882 δημοσίευσε την ανθολογία Επιλογή ελληνικών λαϊκών παραμυθιών, επεξεργασμένων για τη γερμανική νεολαία, η οποία επανεκδόθηκε κατά τα επόμενα χρόνια επανειλημμένα (στην 3η έκδοση με τον υπότιτλο: επεξεργασμένα για τον γερμανικό λαό). Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Μητσοτάκης δεν εμφανίστηκε μόνο ως μεταφραστής ελληνικής λογοτεχνίας (Α.Ρ. Ραγκαβής: 1895, 1898), αλλά και ως λογοτέχνης στη γερμανική γλώσσα (1898, 1910;).
Παράλληλα με τη δημοσιογραφική-συγγραφική του δραστηριότητα, ο Μητσοτάκης εργάστηκε και ως δάσκαλος ελληνικών. Στους πιο διάσημους μαθητές του ανήκαν ο τότε διάδοχος και αργότερα δούκας της Σαξονίας-Μάινινγκεν Bernhard III, ο οποίος εμφανίστηκε αργότερα κι ο ίδιος ως μεταφραστής κλασικών γερμανικών δραμάτων του Λέσιγκ και του Σίλερ στα ελληνικά, όπως και η πριγκίπισσα Σοφία της Πρωσίας, η οποία το φθινόπωρο του 1888 μνηστεύτηκε τον διάδοχο του ελληνικού θρόνου και μετέπειτα βασιλιά της Ελλάδας Κωνσταντίνο.
Ο Μητσοτάκης όφειλε προφανώς στις εξαιρετικές κοινωνικές του διασυνδέσεις το ότι διορίστηκε στη Σχολή Ανατολικών Γλωσσών (Βερολίνο), όπου υπήρξε ο πρώτος λέκτορας της ελληνικής γλώσσας. Στο πλαίσιο της διδακτικής του δραστηριότητας δημοσίευσε κατά τα επόμενα χρόνια μια ελληνική γραμματική (1891), έναν γλωσσικό οδηγό (1892), μια χρηστομάθεια (1895), όπως και ένα λεξικό τσέπης της καθομιλουμένης και γραπτής νέας ελληνικής, το οποίο γνώρισε μεταξύ 1905 και 1933 πολλαπλές επανεκδόσεις. Στους μαθητές του ανήκαν μεταξύ των άλλων ο φιλόλογος Άλμπερτ Τουμπ (Albert Thump) καθώς και ο νεοελληνιστής Καρλ Ντίτεριχ (Karl Dietrich), οι οποίοι συνέχισαν αμφότεροι τις σπουδές νέων ελληνικών στο Μόναχο, στον καθηγητή Καρλ Κρουμπάχερ (Karl Krumbacher). Τη θέση του στη Σχολή Ανατολικών Γλωσσών (Βερολίνο), που χήρεψε μετά το θάνατό του, ανέλαβε το 1906 ο επίσης κρητικής καταγωγής φιλόλογος Ιωάννης Καλιτσουνάκης.
