Ο Μπέρνχαρντ Σμιτ (Bernhard Schmidt, 1837–1917) ήταν γερμανός κλασικός φιλόλογος με ερευνητικά ενδιαφέροντα για το νεοελληνικό λαϊκό πολιτισμό και τη λαϊκή λογοτεχνία.
Μετά τις σπουδές του στην Ιένα, το Βερολίνο και τη Βόννη, τις οποίες ολοκλήρωσε με μια διατριβή πάνω στη ρωμαϊκή τραγωδία, εργάστηκε αρχικά, από το 1865, στο Πανεπιστήμιο της Ιένας ως εξωτερικός διδάσκων (Privatdozent) και στη συνέχεια, από το 1872, ως τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ. Την περίοδο 1861-64 καθώς και τις χρονιές 1878/79 ο Σμιτ επιχείρησε ερευνητικά ταξίδια στην Ελλάδα, κατά τα οποία συνέλεξε μεταξύ άλλων το υλικό για τις νεοελληνικές του μελέτες.
Ως πληροφορητές της έκδοσής του Ελληνικά Παραμύθια, θρύλοι και δημοτικά τραγούδια (Griechische Märchen, Sagen und Volkslieder, 1877), ο Σμιτ ονομάζει στον πρόλογο αυτής της συλλογής τους Δημήτριο Λούντζη, Γεώργιο Κρέμο, Σπυρίδωνα Βουλγαρίδη και Λυκούργο Μαλιάκα. Όπως παρατηρεί, η αρχική ιδέα ήταν ο τόμος να δημοσιευτεί ως παράρτημα της ήδη δημοσιευμένης το 1871 μελέτης Η ζωή του λαού των νεοελλήνων και η ελληνική αρχαιότητα (Das Volksleben der Neugriechen und das hellenische Altertum). Η ερευνητική και μεταφραστική δραστηριότητα του Σμιτ ακολουθεί έτσι το λαογραφικό παράδειγμα του Νικόλαου Γ. Πολίτη (1852-1921), στο οποίο αναφέρεται επανειλημμένως και στα δύο του κείμενα. Την ίδια σύνδεση μεταξύ αρχαιότητας και σύγχρονης λαϊκής λογοτεχνίας κάνει ο Σμιτ και στις Κερκυραϊκές μελέτες του (Korkyraeische Studien, 1890) όπως και στο Η νήσος Ζάκυνθος: Βιώματα και μελέτες (Die Insel Zakynthos: Erlebtes und Erforschtes, 1899).
Όσον αφορά την ελληνική πλευρά, ο Σμιτ ανακηρύχθηκε για τις έρευνές του επίτιμο μέλος του Ελληνικού Φιλολογικού Συλλόγου Κωνσταντινουπόλεως, του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» και της Εν Αθήναις Επιστημονικής Εταιρείας.