Ο Πάουλ Κρέτσμερ (Paul Kretschmer, 1866–1956) ήταν γερμανός γλωσσολόγος, ειδικευμένος στην ιστορία της ελληνικής γλώσσας και της νεοελληνικής διαλεκτολογίας.
Μετά τις σπουδές του στην ινδοευρωπαϊκή γλωσσολογία, την αρχαιολογία και την κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, ο Κρέτσμερ κατέθεσε το 1889 τη διδακτορική του διατριβή και το 1891 την υφηγεσία του με θέμα που αφορούσε την ινδοευρωπαϊκή γλωσσολογία. Μετά από μια σύντομη παραμονή στο Μάρμπουργκ, αποδέχθηκε πρόσκληση του Πανεπιστημίου της Βιέννης, όπου δίδαξε Συγκριτική Γλωσσολογία μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1937.
Για τις μελέτες του στην ιστορία της ελληνικής γλώσσας, που εκτείνονται από τις ινδοευρωπαϊκές πηγές της ελληνικής μέχρι την ανάλυση των νεοελληνικών διαλέκτων, ο Κρέτσμερ πραγματοποίησε το 1896 και το 1901 πολύμηνα ερευνητικά ταξίδια στην Ελλάδα. Οι επιδόσεις του σ’ αυτό το ερευνητικό πεδίο βρήκαν μεγάλη απήχηση και στην Ελλάδα και του προσέφεραν μεταξύ άλλων τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπως και του τιμητικού μέλους της Ακαδημίας Αθηνών. Εκτός από το ερευνητικό του έργο, ο Κρέτσμερ δημοσίευσε το 1917 και μια συλλογή ελληνικών λαϊκών παραμυθιών, η οποία ανατυπωνόταν μέχρι πρόσφατα.
Μετάφραση από τα γερμανικά: Αντώνης Οικονόμου
