Ο Άουγκουστ Τέοντορ Πόικερ (August Theodor Peucker, γένν. 1807, θάνατος μετά το 1877) ήταν γερμανός φιλόλογος και καθηγητής ξένων γλωσσών, που εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο του Μπρέσλαου (Breslau) ως λέκτορας νεοελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας.
Το 1826 ενεγράφη στο Πανεπιστήμιο του Μπρέσλαου πρώτα ως φοιτητής θεολογίας και κατόπιν φιλολογίας. Εκεί έκανε και τα πρώτα μαθήματα νέων ελληνικών με τον κλασικό φιλόλογο Φραντς Πάσο (Frantz Passow) , ο οποίος τον παρότρυνε να ασχοληθεί περαιτέρω με αυτή τη γλώσσα. Το 1840 ο Πόικερ ανακηρύχτηκε διδάκτωρ στο ίδιο πανεπιστήμιο με μια διατριβή πάνω στη σχέση ανάμεσα στην αρχαιοελληνική και τη νεοελληνική γλώσσα (De affinitate quae est inter linguam Graecorum antiquorum et recentiorum).
Στη συνέχεια και μέχρι την συνταξιοδότησή του το 1877 ο Πόικερ εργάστηκε ως καθηγητής γαλλικών στη δημοτική και μέση εκπαίδευση (10τάξιο Realschule του Μπέσλαου), καθώς και ως λέκτωρ της νεοελληνικής και ιταλικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο της πόλης (σύμφωνα με τον Wuttke, σ. 84, ο Πόικερ συνέγραψε για παράδειγμα μια εισαγωγή στα «Λυρικά ποιήματα του Χριστόπουλου»). Στο πλαίσιο αυτής του της δραστηριότητας ο Πόικερ εξέδωσε επίσης μεμονωμένα κείμενα σχολιασμένα ή/και μεταφρασμένα από τα ελληνικά, μεταξύ των οποίων αξίζει να αναφερθεί η Γραμματική της νεοελληνικής γλώσσας εν σχέσει με την αρχαιοελληνική μαζί με μια Χρηστομάθεια (Grammatik der neugriechischen Sprache in ihrem Verhältnisse zur altgriechischen nebst einer Chrestomathie), που κυκλοφόρησε το 1863.
